Adıyaman Şiirleri

ADIYAMAN UYAN ARTIK   Doldu taştı içimiz müjdeye yer kalmadı, Bırak ninniyi bırak uyuyor Adıyaman! Soldu şaştı kaçımız hırsız hayal çalmadı, Birleşti usta çırak

ADIYAMAN TUZ HANI   Tuz hanı da tuz oldu, Kimde yürek buz oldu, Ballı börek muz oldu, Adıyaman gör artık…   Tarihin var haraptır,

ADIYAMAN HEDERİM   Uzar gider tarihin ilk çağlara, Adıyaman yoksulluğun kederim… Sahipsin sen ova göle dağlara, Adıyaman ayaz yedi kaderim… Zulme çare bulamadı âlimler,

  Bu ayrılık kor köz her gün, Baba evi şimdi harap… Us mazide beden sürgün, Gurbet devi kara kitap…   Candır sıla canı ünler,

  Gökkuşağı gökten inmiş aşağı, Rengi düşmüş toprağımın yüzüne… Dağı taşı sarmış sevgi başağı, Saygı dolmuş gül kokulu düzüne…   Atalardan dostluk miras oğula,

  Sende doğduk toprağını yâr gördük, Adıyaman saldın bizi gurbete… Biz ki orda tek nefesi kâr gördük, Biçti zaman aldın sensiz nöbete…   Al

  Kemanın sesiyle kavurdun beni, Ağustos ayında doruk karıyım… Doğduğum toprağa savurdun beni, Dertlerin limanı çile garıyım…   Zurnacı ateşe körüğü tutmuş, Gurbetin midesi

  Toprağımı üvey evlat görenler, Adıyaman gül kokulu şehirdir… Saf başına kirli çorap örenler, Gün kanatsız gamlı gece zehirdir…   Dağdır yokluk çöker güzel

Selam olsun Adıyaman iline, Hasret kaldım baldan tatlı diline, Yıllar oldu düştüm gurbet miline, Sen gülümsün Adıyaman gülümsün…   Toprağında baraj gölü engindir, Gönül

  İçinde sevdiğim yiğit yatıyor, Yıkıl Adıyaman mahpushanesi… Dertli dertli nice yürek atıyor, Yıkıl Adıyaman mahpushanesi…   Yüksek duvarlarla dört yan örülmüş, Diri diri

  Adıyaman sokağı, Parke taşlar döşeli… Soldu gülün yaprağı, Ben bu derde düşeli…   Adıyaman toz duman, Yokluk düşmüş bir liman, Arar gönlüm bir

  Figan eder Mahmut gurbet ellerde, Uyan Adıyaman duy Adıyaman… Sevdam türküm gezer bütün dillerde, Uyan Adıyaman duy Adıyaman…   Kanımla sulandı güzel toprağın,

  Aç bağrını Adıyaman Kalesi, Sardı beni yine sıla hasreti… Derde derman sümbül gülü lalesi, Gurbet elde şimdi gönlün kısmeti…   Çocuk yaşta sofra

ADIYAMAN TARİHTİR Kentim tarih ilk çağlardan bu yana,Kondu göçtü ağa paşa garipler…Baba İshak sende kalktı isyana,Saygın candı Keferdiz’de hatipler… Nemrut Dağı terasında anıtlar,Perre kenti