Ağabeyim Mehmet Cantekin

EFKÂR ÇÖKTÜ BAĞRIMA   Kan revandır bu coğrafya ezelden, Bu gün yine efkâr çöktü bağrıma… Can usandı kara günden gazelden, Bu gün yine efkâr

GÖZÜMÜN NURU MEHMET   Bin of çektim ne dağ çöktü ne tepe, Dert çoğaldı zalim zevki sefada… Köşkü özel deri koltuk kanepe, Ateş düştü

YÜREĞİ GÜNEŞ OĞUL   “Mehmet Cantekin’e Saygılarımla”   Yüreği güzel oğul süvarisi kıratın, Yiğitliğin yazıldı hikâyeye masala… Umut oldun düş kurdun suyu oldun Fırat’ın,

KAN GELDİ TELDEN   “Mehmet Cantekin’e”   Bu garip başıma geldi bin bela, Direnmekten başka ne gelir elden… Yirmi bir yaşında gözleri ela, Mehmet’i

KARDEŞ ACISI   Kâhta’nın düzünde oy acı bir yel esiyor, Gizli gizli akıyor yüreğime gözyaşım… Ayaz olmuş acılar jilet gibi kesiyor, Ellerimden tutmuyor artık

YİĞİDİM   “Mehmet Cantekin’e”   Fidan boylum mangal yüreklim, Rüyasını kurdun yarınların… Yüreğinin lisanî sevgi, Gözlerinde mutluluğun resmi, Dolunayı kucakladın, Umudun zirvesinde…   İnsafsızdı

MEHMET GÜNEŞTİR   Elli yıldır cayır cayır ateşte, Yanar gönlüm arşta gezer dumanı… Genç kardeşim can Mehmet’im Güneş’te, Zalim dergâh kanla yazdı fermanı…  

KARARMIŞ MEZAR TAŞIN   Mehmet Cantekin’e Saygılarımla   Adını okuyorum yine, Kararmış mezar taşında, Kurumuş otlara gidiyor elim, Tek tek yolmuştum önce ki gelişimde,

  Kâhta Mezarlığı çekiyor beni, Mehmet’im yatıyor toprak altında… Unutamam onu gömdüğüm anı, Mehmet’im yatıyor toprak altında…   Yirmi bir yaşında nazlı fidandın, Kahpe

  Tez ulaştı kara haber, Yandım anam ben ciğerden… Al boynumu dara gönder, Vurulmuşum ben ciğerden…   Can Mehmet’im yiğit kardeş, Yüreğime düştü ateş,

  Dört mevsim kış oldu baharın hani? Yoğur acıları göm yüreğine… Umudun düş oldu seherin hani? Yoğur acıları göm yüreğine…   Uzağı görürdün gözlerin

  Bahar sensiz bahar değil, Yaz,  yaz değil gülüm solgun… Diyar sensiz diyar değil, Saz, saz değil telim yorgun…   Güneş sensiz güneş değil,

Dokundu tetiğe kirli parmağı, Kalbinden vuruldu düştü Mehmet’im… Yıkıldı başıma Dünya’nın dağı, Ciğerime ateş düştü Mehmet’im…   Orman fakültesi orman içinde, İstanbul kalmıştı duman

    Ateşte pişti sevdamız,Fırat’ta çeliğe dönüştü…Nemrut’ta yankılandı sedamız,Karanfil açtı Kâhta ovası,Toprağında toprak olmak,Yirmi bir yaşında,Mehmet Cantekin’e düştü…   Umut üşüdü ayazda, Kan tacirleri

  Geceydi. Ne Ay ışığı vardı, Ne de yıldızlar… Dokunsalar ağlayacaktım, Ağlayacaktım hüngür hüngür… Koca bir yumruk, Gelip oturmuştu boğazıma… Sıkışmıştı yüreğim, Sıkışmıştı büyük

“Mehmet Cantekin’e Saygılarımla” Kırkıncı yıl mezarında bitabım,Sensiz günler kara kışım Eylül’üm…Hüzün derya boğar beni girdabım,Acım dağdır yıkılmışım melülüm…   Bir tas suya hasret kalmış

Olayın diğer bir yanı ise, bu dönem faşist diktatörlüğe doğru bir gelişmenin yaşandığı ve Amerikancı faşist Demirel’in hükümette olduğu bir dönemdir: resmi ve sivil

N. ATSIZ’IN VASİYETNAMESİNDEN: Yağmur Oğlum, Bugün tam bir buçuk yaşındasın. Vasiyetnameyi bitirdim, kapatıyorum. Sana bir de resmimi yadigâr olarak bırakıyorum. Öğütlerimi tut, iyi bir

İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi öğrencisi Mehmet Cantekin, 19 Eylül 1969 Cuma günü, Beşiktaş’ta bulunan Işık Mühendislik ve Mimarlık Özel Yüksek Okulu’nda saat 21.30 sıralarında,

Fahri Aral- FKF Üyesi   KİTABIN ADI: FKF / DEV – GENÇ TARİHİ / BELGELERLE BİR DÖNEMİN SERÜVENİ (1965 – 1971 ) KİTABIN YAZARI:

17.05.1948 tarihinde, Kâhta’nın cami mahallesinde, Demirciler sokağında ( bu sokağın adı o kadar çok değiştirildi ki bugün hangi ad verilmiş bilmiyorum), toprak bir damda