Ağabeyim Mehmet Cantekin Şiirler

DÜN GİBİ MEHMET’İM   “Mehmet Cantekin’e Saygılarımla”   Geldi geçti yarım asır arttı acın hiç dinmedi, Zaman bile ilaç değil bil Adıyaman dün gibi…

UMUDUMUZDU MEHMET   Bu gün 0n dokuz Eylül kara günümüz bizim, Dağ gibi kardeş değil umut yitirdik umut… Yirmi birinde fidan büküldü belim dizim,

GÜN DÜNDEN KARA MEHMET’İM   “Mehmet Cantekin’e Saygılarımla”   Daha ağarmadan gün geldim Mehmet’im sana, Sarıldım toprağına öptüm mezar taşını… Uzanmıştı yanına canım babayla

HESAP SORULUR MEHMET’İM   Kar getir ciğerime yüce Nemrut Dağından, Koy üstüne soğutsun sönmeyen bu ateşi… Koparıldı Kâhta’nın bahçesinden bağından, Yitirdim Mehmet’imi yitirdim can

YÜREK ACISI   “Mehmet Cantekin’e Saygılarımla”   Elli iki yıl oldu ateş düştü haneme, Gitti Mehmet’im gitti dinmez yürek acısı… Kahpe tuzakla soldu kıydılar

MEHMET’E AĞLIYOR FIRAT   “Mehmet Cantekin’e Saygılarımla”   Ecel neden vakitsiz candan can alır anne, Pembe hayaller bile kurdurmaz bize hayat… Yangın yeri yürekte

MEHMET’E SELAM SÖYLE   “Mehmet Cantekin’e Saygılarımla”   Giden dönmüyor anne dünyanın çarkı böyle, Genç ölüm büyük zulüm kalbim kırık fay gibi… Ateş sönmüyor

CAN OĞUL   “Mehmet Cantekin’e Saygılarımla”   Bir güz günü kara toprak kazıldı, Sardı seni ağladı gök yer Oğul… Gömdük dünü bu son durak

EFKÂR ÇÖKTÜ BAĞRIMA   Kan revandır bu coğrafya ezelden, Bu gün yine efkâr çöktü bağrıma… Can usandı kara günden gazelden, Bu gün yine efkâr

GÖZÜMÜN NURU MEHMET   Bin of çektim ne dağ çöktü ne tepe, Dert çoğaldı zalim zevki sefada… Köşkü özel deri koltuk kanepe, Ateş düştü

YÜREĞİ GÜNEŞ OĞUL   “Mehmet Cantekin’e Saygılarımla”   Yüreği güzel oğul süvarisi kıratın, Yiğitliğin yazıldı hikâyeye masala… Umut oldun düş kurdun suyu oldun Fırat’ın,

KARDEŞ ACISI   Kâhta’nın düzünde oy acı bir yel esiyor, Gizli gizli akıyor yüreğime gözyaşım… Ayaz olmuş acılar jilet gibi kesiyor, Ellerimden tutmuyor artık

YİĞİDİM   “Mehmet Cantekin’e”   Fidan boylum mangal yüreklim, Rüyasını kurdun yarınların… Yüreğinin lisanî sevgi, Gözlerinde mutluluğun resmi, Dolunayı kucakladın, Umudun zirvesinde…   İnsafsızdı

MEHMET GÜNEŞTİR   Elli yıldır cayır cayır ateşte, Yanar gönlüm arşta gezer dumanı… Genç kardeşim can Mehmet’im Güneş’te, Zalim dergâh kanla yazdı fermanı…  

KARARMIŞ MEZAR TAŞIN   Mehmet Cantekin’e Saygılarımla   Adını okuyorum yine, Kararmış mezar taşında, Kurumuş otlara gidiyor elim, Tek tek yolmuştum önce ki gelişimde,

  Kâhta Mezarlığı çekiyor beni, Mehmet’im yatıyor toprak altında… Unutamam onu gömdüğüm anı, Mehmet’im yatıyor toprak altında…   Yirmi bir yaşında nazlı fidandın, Kahpe

  Tez ulaştı kara haber, Yandım anam ben ciğerden… Al boynumu dara gönder, Vurulmuşum ben ciğerden…   Can Mehmet’im yiğit kardeş, Yüreğime düştü ateş,

  Dört mevsim kış oldu baharın hani? Yoğur acıları göm yüreğine… Umudun düş oldu seherin hani? Yoğur acıları göm yüreğine…   Uzağı görürdün gözlerin

  Bahar sensiz bahar değil, Yaz,  yaz değil gülüm solgun… Diyar sensiz diyar değil, Saz, saz değil telim yorgun…   Güneş sensiz güneş değil,

Dokundu tetiğe kirli parmağı, Kalbinden vuruldu düştü Mehmet’im… Yıkıldı başıma Dünya’nın dağı, Ciğerime ateş düştü Mehmet’im…   Orman fakültesi orman içinde, İstanbul kalmıştı duman

    Ateşte pişti sevdamız,Fırat’ta çeliğe dönüştü…Nemrut’ta yankılandı sedamız,Karanfil açtı Kâhta ovası,Toprağında toprak olmak,Yirmi bir yaşında,Mehmet Cantekin’e düştü…   Umut üşüdü ayazda, Kan tacirleri

  Geceydi. Ne Ay ışığı vardı, Ne de yıldızlar… Dokunsalar ağlayacaktım, Ağlayacaktım hüngür hüngür… Koca bir yumruk, Gelip oturmuştu boğazıma… Sıkışmıştı yüreğim, Sıkışmıştı büyük

“Mehmet Cantekin’e Saygılarımla” Kırkıncı yıl mezarında bitabım,Sensiz günler kara kışım Eylül’üm…Hüzün derya boğar beni girdabım,Acım dağdır yıkılmışım melülüm…   Bir tas suya hasret kalmış