Buram Buram Özlemsin Kahta’m

GARİBİM KÂHTA’M   Gönlüm özler dağın düzün, Hüzün keder yüklü sözün, Sevdalını görmez gözün, Gurbet elde kaldım Kâhta’m…   Hasret çeker bahtı karam, Azdı

ÖZLEM GÜLİSTAN Hanemizin minik tatlı meleği,Gül bir ömür güldür Özlem Gülistan…Uğur getir alt edelim feleği,Gül bir ömür güldür Özlem Gülistan… Sabahleyin kaldırmıştık daraba,Senden önce

İKİ MELEK Yavrularım birer melek,Gül misali iki çiçek…Yaktı bizi bile bile,Âdemoğlu denen kelek… Adam ama insan değil,İnsanlık zor yalan değil,Çilemizden mutlu olan,Sırtındaki palan değil…

KÂHTA ESKİ ÇARŞI Birecikli Salih’ti tekel gazete bayi, Emini Gose Mıstefayı Geje Emirhan, Metreyle ölçer satardı allı pullu basmayı… Sevri Fatçele, Osi Beke, Ayzeri

  Gözler bulut kar kış umut hele tut, Ellerimden yüreğimin yazı gül… Sözler komut hazan somut vur bir şut, Dertlerime ciğerimin sazı gül…

  Savurdu zulmün yelleri, Mesken tuttuk gurbet elleri, Yüreğimde bahar yazın, Öpücüğü tenimde ayazın, Mazi renkli kilimdir, Kâhta beşiğim, Adıyaman ilimdir…   Çocukluğumun şirin

  Yıkılsın oy anne Afyon kalesi, Çıkarım bakarım görülmez Kâhta’m… Bana kısmet oldu gurbet çilesi, İnsan toprağından sürülmez Kâhta’m…   Zalimin belası saldı gurbete,

  Selam durdum Kâhta’m, Yıl bin dokuz yüz doksan altı, Yirmi yedi Nisan Cumartesi günü, Tam öğle vakti, Feribotla geçtim toprağına, Havanı yudum yudum,

  Havana hasret ciğerim, Gözlerim güzelliğine, Çöle dönüşen dudaklarım, Muhtaç bir tas suyuna, Garip yaralı yüreğim, Vefana sefana Kâhta’m, Bu can sana hasret…  

ÇOCUKLUĞUMU GERİ VER Çocukluğumu geri ver, Geri ver çocukluğumu doğduğum sokak, Nazı gelini Nazife ablayı Leyli teyzeyi Hatice halayı, Sırtında abasıyla Dedo amcayı, Eşeğinin

YÜZ KARASI   Bu insan mı? Tövbe hâşâ! O bir uşak o bir maşa… Aldanma sen göze kaşa, Beyni akmış boş kafadır…   Çula

YÜRÜ KARDEŞ   Yeter artık bitsin gurbet, Yürü kardeş haydi yürü… Annen baban sana hasret, Yürü kardeş haydi yürü…   Annen çıkmış yolun gözler,

YOKSULLUĞUN YARA BENDE   Sen tarihsin güzel Kâhta, Sende düştük kara bahta, O teneşir denen tahta, Uzanınca biter dertler…   Çayın oldu baraj gölü,

YANA YANA   Kan gölüsün Pirin palas, Eller konuk etti sana, Evdekiler tutuyor yas, Erir içim yana yana…   Zulme mesken Pirin palas, İnsan

UZAK DUR KÖTÜDEN   Kapat kulağını lanet sözüne, Uzak dur kötüden huzurun olsun… Dermansız dertleri salar özüne, Uzak dur kötüden huzurun olsun…   Arap

UMUT TÜKENMEZ   Tükenmedi umutlar, Umutlar, Tükenmez… Ertelenir ancak, Başka bir bahara, Başka bir yaza… Gelse de ceza, Sürse de eza…

TERZİ AYHAN   Bir terzi Ayhan vardı, Kâhta’da yaşardı… Gündüz terzi dükkânında, İğneyle kuyu kazardı… Geceleri sinemada, Ekmek peşinde koşardı…   Bir terzi Ayhan

TAŞRALIYIM BEN   Yapsatçı uyanıklar, Açgözlülüğünden, İki sevgili gibi, Yapıştırmış apartmanları…   Taşralıyım ben! Öpüşen pencerelerde, Doğmadım ben…   Selamı bilmez, Merhabayı unutmuş, Birbirinden

SİZSİZ HÜZÜNDÜR BAYRAM   Benim canım annem babam, Bayramla gurbet, Gurbet bayram ve ben… Sevmiyorum sizsiz bayramları, Bayramları sevmiyorum gurbette… Hüzün efkâr boğuyor beni,

SEVDASI GÖNLÜMÜ YAKIYOR YİNE   Var turnam Kâhta’ma selamım söyle, Hasreti içimi yakıyor yine… Uzağım Kâhta’ma fermanım böyle, Sevdası gönlümü yakıyor yine…   Çamı

SELAM EDİN KÂHTA’MA   Gece gündüz sele dönen yaşlarım, Akın gidin selam edin Kâhta’ma… Yana yana ben sılamı düşlerim, Dostlar gidin selam edin Kâhta’ma…

SANA GELDİM KÂHTA’M Sana geldim sana Kâhta’m, Geldim gezdim bir el gibi… Sana geldim canım Kâhta’m, Geldim geçtim bir yel gibi…   Göçmüş gitmiş

    Günü gelir yolum sana düşerse, Bayram olur Kâhta’m gönlümde benim… Uzman hekim gelip yaram deşerse, Özlemini bulur gönlümde benim…   Buram buram

  O durgun, O sessiz, Masmavi Akdeniz, Bu akşamüstü, İlişkileri kokuşmuş bu kentte, Bilmem ki neden, Çıldırmış öfkeden…   Gelir vurur kendini, Kıyılara dizginsiz…

    Bu nasıl köy Musa amca, Kuş kalmadı soldu yonca, Tatlı canda hasret kanca, Olmaz olsun böyle gurbet…   Yağan dert mi yağan

  Geçti evlat bahar yazım, Yürek volkan kırık sazım, Bil ki sana geçer nazım, Umudumun çiçeğisin…   Bir tek dalım sensin inan, Kardelen ol

  Bu Dünya’ya insan doğdum, Doğar doğmaz kul olmuşum… Dost aynayı hüzne boğdum, Rengi soluk gül olmuşum…   Girdim kullar arasına, Kızdım patron narasına,

NEMRUT DAĞI   Nemrut Dağı duman duman belalım, Yaram derin halim yaman helâlım, Efkâr basar çoğu zaman delâlım,   Yaralıyım garibim, Yok dermanım tabibim…

  Bu insan mı? Tövbe hâşâ! O bir uşak o bir maşa… Aldanma sen göze kaşa, Beyni akmış boş kafadır…   Çula bakma mal

    MUSTAFA’NIN DESTANI   Telefonla aldım kara haberin, Ciğerim tutuştu yandı Mustafa… Gurbet elde yaktı derdin kederin, Ciğerim tutuştu yandı Mustafa…   Bir

  Dumanı beni boğar, Külü başıma yağar, Ben ağlarım Memo Can, Dağlar yasımı bağlar…   Patlatır sesler, Kulağımın zarını… Ben çağlarım Memo Can, Sen

  Alın denen bu çilekeş tahtaya, Kurbanlık koç yazan kalem utansın… Hasret koydu kara sevdam Kâhta’ya, Kurbanlık koç yazan kalem utansın…   Hazan oldu

  Kafandaki karakolu, Kır ne olur! Kır ne olur! Kibirli ben zaten ölü, Gör ne olur! Gör ne olur!   Korku tutsak eder zulme,

                        “HAMİT EVCİ’YE SAYGILARIMLA   O bir halk bilgesiydi, O sağduyunun sesiydi, O güzelliğin nefesiydi…   O bir rehberdi, O bir önderdi, O hep

  Ey insan! Ey en acayip yaratık! Ey en anlaşılmaz mahlûkat! Yüzünde onlarca maske, Düşüyor yere, İnince fiske…   Ey insan! Kördüğüm erliğin dişiliğin,

  Sizsiz sabahında, Zifiri karanlık gecenin, Duvarlar gelir üstüme üstüme… Parmaklarını arsızca batırır, Ampuller gözlerime… Duvar saati balyozdur, Kalkar iner beynime… Döşeğim çakmaktaşlı döven,

    Buram buram hasretin var derdin var, Gözlerimde toprağın var ferdin var, Şu gönlümde baş eğmeyen merdin var, Canım Kâhta’m kara sevdam hasretim…

  Kara yazı yazan kalem, Seni tutan el kırılsın… Ben ağlarım güler âlem, Seni tutan el kırılsın…   Sanki alnım dert defteri, O doğduğum

  Esen yele kanar oldum, Çıra gibi yanar oldum, Gece gündüz anar oldum, Çok özledim Kâhta’m seni…   Geçti kışım yazım sende, Türküm şarkım

  Sevdam sensin özlemim ben, Kâhta’m benim Kâhta’m benim… Sana sevgim Fırat Nil Ren, Kâhta’m benim Kâhta’m benim…   Paris ne ki Kâhta’m varken,

  Sabah sabah düştüm hasret közüne, Kâhta’m geldi şu gönlümün gözüne, Selam olsun senin güzel özüne, Canım Kâhta’m gönlüm sana sevdalı…   Kâhtalıyım Kâhtalı,

  Afyon nere Kâhta nere, Gözyaşımla doldu dere, Dost göğsünü gere gere, Kâhtalıyım diyor gönlüm…   Evim sanki bir sur dibi, Ne dayım var

  Penceremden giren güneş, Isıt beni ısıt beni… Hücrem beton yok bir ateş, Isıt beni ısıt beni…   Dondu kemik et iliğim, Gitti sesim

Sıkıştırma gerçeği, Yüreğinin mengenesinde, Varsın kovulmak olsun, Dokuz köyden sonucu… Haykır gerçeği, Tükür utanmazın yüzüne…   Çözülmesin dizinin bağı, Kokmasın domuz yağı, Kalemin sözün

        Hasret yavrum kör bir bıçak, Şu gönlüme saplanıyor… Gel sar kolun sıcak sıcak, Derdim dertle kaplanıyor…   Mehmet can’sın ciğerimsin, Can katansın sen

  Akıllımız divane, Can yuvamız virane, Küstü bize kader oy! Neydi acep bahane…   Yavaş yavaş çöktü ev, Dertler oldu birer dev, Sev diyorlar

  Damla damla yaş süzülür, Gurbet kokan yanağından… İnsan değil taş büzülür, Ayrı düşse toprağından…   Hüzün çöker efkâr basar, Uzun olur bitmez gece…

Selam olsun Adıyaman iline, Hasret kaldım baldan tatlı diline, Yıllar oldu düştüm gurbet miline, Sen gülümsün Adıyaman gülümsün…   Toprağında baraj gölü engindir, Gönül

  Ucu altın kalem ile Bak yazılmış yazım benim… Gülemedim âlem ile Gün karakış soldu tenim…   Cellât geldi derdi derdi, Sana bana çile

  Çok özledim seni güneşim Kâhta’m, Tüter gözlerimde taşın toprağın… Gönlümü ısıtan ateşim Kâhta’m, Tüter gözlerimde taşın toprağın…   Kâhta çayı dönmüş baraj gölüne,

  Yeşil şirin can Kâhta’m, Taşınla toprağınla, Karakuş Tepesi, Cendere Köprüsü, Nemrut Dağınla, Sen bir tarihsin…   Yeşil şirin can Kâhta’m, Kurulduğundan beri, Yediler

  İşkenceci şubede, Kazılmış fişlere künyemiz, Kırmızı fişlerde en başta… İnsafsız gök kubbede, Adımı ezbere okur olmuş, Acımasız zekisi körü…   Yağmur yağsa şimşek

  Gönlümün sultanı başımın tacı, Sensin şirin Kâhta’m sensin bilesin… Yaralı gönlümün sensin ilacı, Tükensin dertlerin sen hep gülesin…   Toprağın görmesin hiçbir afeti,

  “Pirin Palas’tan Kâhta Halkına”   Penceremden giren ey güzel yıldız, Gel arkadaşım ol kalmışım yalnız, Bağdaş kur hücreme zalimlere kız, Açalım defteri dertler

  Biri oynar düğün yapar, Biri açtır yoldan sapar, Biri kördür mala tapar, Ne sahnesin yalan Dünya…   Biri ekmek diye ağlar, Biri altın

    Bir yılbaşı gecesi, Nemrut’tan esen deli poyrazdan, Sallanırken evimizin penceresi, Koşmuş gelmiş mahallemizin ebesi, O fırtınalı gecede, Bahçesinde kuyu, Bahçesinde dut nar

  Bir ağırlık çöktü garip gönlüme, Gurbette hasrete mühür bu bayram… Ağlarım yanarım kendi halime, Kadehime dolmuş zehir bu bayram…   Göçmen kuşlar gibi

  Kapımı çalan ecel! Bekliyorum haydi gel… Ne sandın sen bu canı? İğne deliğinden bugüne, Pişti ilmin dergâhında, Geldi süzüle süzüle… Kenef ağızlı tezgâhında,

  Benim şu Dünya’da çektiğim çile, Yıkılırdı çekse sağlam iskele, Tüm acılar bana oldu ihale, Gönlüm yaralı kuş beden kafeste…   Dağ taş çekse

  Güzellikler unutulmaz yaşanır, İlmik ilmik beyinlere işlenir, Gurbet elde daha çok düşlenir… Yüreğimde beynimde, Yerin ayrı Ay Sadık, Sevdan ayrı Ay Sadık…  

  “Sen tarihin beşiğisin can Kahtam, Sen gözümün ışığısın can Kahtam…”   Kâhta bağlarında kınalı keklik, Gurbet ellerinde dokurum mekik, Bağlamış saçını yâr belik

  Ne istiyorsun tabanlarımdan? Kes ayaklarımı sende kalsın, Uyur uyanır vurursun…   Ellerime zincir neden? Kes ellerimi sende kalsın, Ellerimle şiir yazarsın…   Niye

  İçinde sevdiğim yiğit yatıyor, Yıkıl Adıyaman mahpushanesi… Dertli dertli nice yürek atıyor, Yıkıl Adıyaman mahpushanesi…   Yüksek duvarlarla dört yan örülmüş, Diri diri

  Adıyaman sokağı, Parke taşlar döşeli… Soldu gülün yaprağı, Ben bu derde düşeli…   Adıyaman toz duman, Yokluk düşmüş bir liman, Arar gönlüm bir

  Figan eder Mahmut gurbet ellerde, Uyan Adıyaman duy Adıyaman… Sevdam türküm gezer bütün dillerde, Uyan Adıyaman duy Adıyaman…   Kanımla sulandı güzel toprağın,